Środek nocy, właśnie jestem w trakcie chyba niezłego snu, bo jakoś wybudzić się nie mogę…
Słyszę jakiś głos – pewnie to sen, ale nie, głos jakby rzeczywisty, dochodzi z wysokości klamki od drzwi do sypialni, nieśmiało uchylam jedno oko, spoglądam na okno – jeszcze szaro, spoglądam na na zegarek, na którym wielkimi czerwonymi cyferkami stoi 4:52, spoglądam na drzwi, nikogo tam nie ma – jak dobrze, że to tylko sen! zamykam oko, obracam się chyba już na 5-ty z kolei bok i słyszę prosto w twarz „TATA WSTAWAJ! JUŻ JASNO!!!”. To córa moja – zdecydowała się wstać dzisiaj trochę wcześniej i przyczłapała ze swojego pokoju ;( Mówię – „kochanie idź spać – jest jeszcze noc”, ona na to twardo odsłaniając zasłony – „zobacz jest jasno, wstawaj!” Zarobiłem od żony kuksańca pod żebro, żegnany przez nią z łóżka hasłem „wstawaj – ty masz dzisiaj wolne, później się wyśpisz” chcąc nie chcąc poczłapałem z córą do salonu puścić po raz zylionsześćsetpięściesiątyósmy Andżelinę Balerinę…
Pozdrawiam
Karol Nowak
