Ibisy australijskie

Ibisy Australijskie, jakby się ktoś pytał, śliczne ptaki są. Wysokie na około 70 cm czarna szyja, głowa, łapki i ogonek, białe upierzenie, człapią „dostojnie” jak modelka na wybiegu. Ich Afrykańskie odpowiedniki swojego czasu uważane były nawet za uosobienie jednego z bogów. To dlaczego w Australii darzy się je raczej antypatią? Odpowiedź wydaje się być trywialna: upierdliwość i chamstwo przeciętnego Ibisa sięgają zenitu. Żebractwo przewyższa namolność polskiego gołębia na Krakowskich Sukiennicach, wręcz stają się niekedy niebezpieczne jak wyżerają ciastko z rąk dzieciaka co ledwo chodzi – w końcu niejednokrotnie małolat jest niższy… Ich naturalnym środowiskiem są jeziora, mokradła, stawy i inne kałuże, gdzie zakładają gniazda na drzewach przy wodzie. Żywić się powinny rybami, robalami, płazami i czymkolwiek innym co im z pod dzioba nie zwieje (tak jak bocian), ale po cholerę mają się męczyć jak człowieki dostarczają im łatwego pożywienia i rozrywki. Gniazdują obecnie najcześciej w parkach, przy bajorach, rzekach, wszędzie gdzie jest woda i człowieki w pobliżu. Zamiast ryb i robactwa wygrzebują co się da ze śmietników i żebrają w parkach i na ulicach na potęgę. Najwięcej jednakowoż można ich spotkać na wysypiskach śmieci, gdzie czasem trudno rozróżnić śmiecia od ibisa – no może po tym, że ten drugi zwykle się porusza… Dzięki temu zostały ochrzczone przez lokalnych jako „rubbish bird” (ptak śmieciarz). Oziki kombinują jak je wyprosić z wysypisk i parków, ale jak na razie dobrego pomysłu nie mają. Verfluchte Turisten odwiedzajacy Australię nie pomagają w eksmisji ptactwa z parków w Brisbane, Sydney czy innym Gold Coast dokarmiając „schöne flügel” pomimo wyraźnych zakazów.

Pozdrawiam
Karol Nowak